Իվան Տուրգենև

Իվան Սերգեևիչ Տուրգենևի ընտանիքը ծագում էր Տուլայի Տուրգենևների հին ազնվական տոհմից։ Իվանի հայրը`   Սերգեյ Նիկոլաևիչ Տուրգենևը (1793-1834թթ.), այն ժամանակ ծառայում էր գվարդիական հեծելազորային գնդում։ 

 

Վատթարացած ֆինանսական վիճակը կարգավորելու նպատակով 1816 թվականին ամուսնանում է բավականաչափ հարուստ Վարվարա Պետրովնա Լուտովինովայի (1787-1850թթ.) հետ։ Ապագա գրողի մայրը ծագում էր հարուստ ազնվականական ընտանիքից։

 

1833թ. Տուրգենևն ընդունվում է Մոսկվայի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետ։ Մեկ տարի անց Իվանի ավագ եղբայրն ընդունվում է գվարդիայի հրետանային գունդ: Ընտանիքը տեղափոխվում է Սանկտ-Պետերբուրգ, Իվան Տուրգենևը փոխադրվում է Պետերբուրգի համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետ։ Ավելի ուշ ուսանում է նաև Գերմանիայում:

 

Տուրգենևի առաջին հրապարակումը լույս է տեսել 1836թ.-ին: «Ժողովրդական կրթության նախարարության ամսագրում» հրապարակում է Անդրեյ Մուրավյովի «Ճանապարհորդություն դեպի սուրբ վայրեր» ստեղծագործության հանգամանալից տեսությունը։

 

Մինչև 1837 թվականը նա գրել էր արդեն մոտ հարյուր փոքր բանաստեղծություն և մի քանի պոեմ (անավարտ «Ծերունու պատմությունը», «Խաղաղություն ծովի վրա», «Լուսնային գիշերվա ցնորքներ», «Երազ»)։

 

Հեղինակ է բազմաթիվ արձակ գործերի, որոնցից առավել հայտնի են և մի շարք լեզուներով (այդ թվում՝ հայերեն) թարգմանվել են հետևյալները՝ «Նախօրեին», «Ծուխը», «Հայրեր և որդիներ» վեպերը, «Որսորդի հիշատակարանը» պատմվածքների ժողովածուն, «Մումու», «Գարնանային ջրեր», «Հաղթանակող սիրո երգը» վիպակները և այլն: